NE MUTLU KÜRT’ÜM DİYENE

1975 yılında ilkokula başladığımda Türk’ün, Kürt’ün veya Arap’ın farklı birer ırk olduğunu bilirdik.

Birimizin isminin Ali diğerimizin Ahmet olmasının, nasıl ki övünülecek veya utanılacak bir durum olmadığını bildiğimiz gibi; birimizin Türk ötekinin Kürt veya Arap olmasının da önemli olmadığını bilirdik.

Aile büyüklerimizden veya çevredeki yetişkin insanlardan da ırkların üstünlüğüyle ilgili pek bir söylem duymazdık.

İlkokulda ilk 3 yıl her sabah andımızı okurken bir anormallik yoktu.

Fakat 4 ve 5. Sınıflarda öğrencilerin tamamına yakını andımızın sonundaki “Ne mutlu Türküm diyene” sözünü avazı çıktığı kadar bağırarak söylerlerdi.

Ama bir farkla:

Ne mutlu Türk’üm yerine ne mutlu Kürt’üm diyorlardı.

Benimse Ne mutlu Türk’üm veya Kürt’üm diyesim yoktu çünkü Zazaydım.

Türk ve Kürt ses olarak yakın olduğu için çok dikkat etmeyen anlamazdı. Ama ne mutlu Zazayım diye bağırsam hemen fark edilir; o yaşta karakolluk olmak işten değildi.

İlkokul yaşındaki o çocukların, birilerinin örgütlemesi veya yönlendirmesi olmadan “Ne mutlu Kürt’üm diyene” bağırması aslında bir tepkinin sonucuydu.

Kimsenin Türk’e/Türklüğe karşı bir tepkisi yoktu ama şehrin meydanındaki heykelin üzerinde, devlet dairelerinin girişinde, okullarda/sınıflarda, şehrin dışında dağda/tepede insanların gözüne sokulurcasına “Ne mutlu Türküm diyene” yazılınca haliyle bu tepki oluşuyordu.

Doğuya gidenler bilir; hala dağa taşa “Ne mutlu Türküm diye” yazılıdır.

Bunca yıldır bu yazılar sayesinde Türk olan kimse duymadım ama Kürtçü olan, PKK’lı olan binlerce insan bilirim.

Kürt, Türk veya Arap olmak problem değil; problem Türkçü, Kürtçü, Arapçı olmaktır.

Anadolu farklı etnik unsurlardan oluşur.

Cumhuriyet kurulurken yanlış bir adım atıldı:

Güya yeni Cumhuriyette birlik oluşturmak için, Anadolu’daki tüm etnik unsurlar Türkçülük potasında eritilmeye çalışıldı.

Bu proje başarılı olmadı çünkü sosyolojik yapıya/insanlık fıtratına aykırıydı.

Maalesef hatadan dönmek yerine (eskisi kadar olmasa da) aynı şeyde ısrar ediliyor.

Bu kafa, bize ayrışmayı/kutuplaşmayı getirdi. Türk-Kürt kardeşliğini sarstı. PKK gibi yapıları büyütmekten başka bir işe yaramadı.